Cumhuriyet Dental Journal

Öz

In the dental laboratories, surplus alloys are commonly reused from the initial casting, and with the addition of new alloy, produces other restorations. Recasting may change the chemical composition and microstructure of alloys and thus have an effect on the change of mechanical properties. The results about this subject have indicated that the amounts of the elements, especially Cu, Sn, Zn, Cr and Ti, were decreased; the grain size was increased; the casting defects, principally porosities, and the impurity contents were increased, and the mechanical properties were affected. Since particular metal oxides are critical for adequate adhesion of dental porcelain to metal structure, it is possible that repeated casting of metals could also be detrimental for metal-ceramic bonding. The optimal proportions of new and old alloys are not well known and the effect of reusing dental alloys on mechanical properties has not been completely understood. Before a definitive recommendation can be made for repeatedly using dental alloys, clinically relevant mechanical properties and bond strength of porcelain-to-metal for different alloy systems should be evaluated and considered along with

compositional-microstructural analyses and biological properties of the remelted alloys. In this review article, the effects of recasting on mechanical properties of dental alloys and current issues relevant to these properties of recast alloys were presented.

ÖZET

Dental laboratuvarlarda, ilk dökümden artan alaşımlar sıklıkla yeniden kullanılmakta ve yeni alaşım ilavesi ile başka restorasyonlar oluşturulmaktadır. Tekrarlanan döküm işlemi, alaşımın kimyasal bileşimini ve mikroyapısını değiştirebilir ve böylece mekanik özelliklerini etkileyebilir. Bu konuya ilişkin çalışma sonuçları özellikle Cu, Sn, Zn, Cr ve Ti miktarlarının azaldığına, tane boyutunun büyüdüğüne, özellikle poroziteler olmak üzere döküm defektlerinin ve kirliliklerin arttığına işaret etmiştir. Dental porselenin metal yapıya yeterli adezyonunda spesifik metal oksitleri önemli olduğu için, tekrarlanan döküm işleminin metal-porselen bağlantısı için de zararlı olması mümkündür. Yeni ve eski alaşımın optimal karıştırılma oranları tam olarak netleşmemiştir ve artık alaşımların mekanik özellikler üzerindeki etkisi tam olarak bilinmemektedir. Dental alaşımların tekrarlanan kullanımı için beyanda bulunulmadan önce, klinik bağlantılı mekanik özellikleri ve farklı alaşım sistemleri için metal-porselen bağlanma direnci incelenmeli ve bulgular, artık alaşımların bileşim- mikroyapı analizleri ve biyolojik özellikleri ile birlikte değerlendirilmelidir. Bu makalede, tekrarlanan dökümün dental alaşımların mekanik özellikleri üzerindeki etkileri ve artık alaşımların mekanik özelliklerini inceleyen çalışmalar değerlendirilmiştir.

Anahtar kelimeler: Bileşim, dental döküm alaşımları, mekanik özellikler, mikroyapı, tekrarlanan döküm