Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; feldspatik porselene 4 farklı yüzey bitim ve polisaj işlemi uygulanmasının yüzey pürüzlülüğüne etkisini karşılaştırmalı olarak değerlendirmektir.

Materyal ve Metot: Altmış adet disk şeklinde (5.3x2.2 mm) feldspatik porselenden örnekler üretici talimatlarına göre hazırlandı. Tüm örneklerin, kalından inceye doğru azalan gren çapına sahip elmas frezlerle  tesviyesi yapılarak glaze işlemi uygulandı. Örnekler, her grupta 15 adet olacak şekilde rastgele dört gruba ayrıldı. İlk gruba sadece frezle pürüzlendirme (Grup F), ikinci gruba frez ve porselen polisaj lastiği (Grup FL), üçüncü gruba, frez ve keçe ile elmas pasta (Grup FP), dördüncü gruba ise frez ve tekrar  glaze yapıldı (Grup FG). Yüzey pürüzlülük değerleri profilometre (Ra) ile ölçüldü. Ayrıca taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile yüzey incelemesi yapılarak profilometre verileriyle sonuçlar karşılaştırıldı.

Bulgular:Polisaj metotları yüzey pürüzlülüğü açısın- dan değerlendirildi ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. En düşük Ra değeri Grup FG’ de görülürken, en yüksek Ra değerini Grup F göstermiştir. Bu değerler SEM görüntüleriyle karşılaş- tırıldığında benzer sonuçlar elde edilmiştir.

Sonuç: Feldspatik porselene uygulanan yüzey işlemle- rinde en pürüzsüz yüzey glaze işlemiyle elde edilmiştir. Bunu sırasıyla Grup FP ve Grup FL izlemiştir. Sadece frez uygulaması yapılan örneklerde ise en yüksek yü- zey pürüzlülüğü değerleri ölçülmüştür.

Anahtar kelimeler: Polisaj sistemleri, yüzey pürüzlülüğü, elmas cila pastası

EFFECTS OF DIFFERENT SURFACE TREATMENTS ON SURFACE ROUGHNESS OF FELDSPATHIC PORCELAINS

ABSTRACT

Aim: The purpose of this study was to evaluate the effect of four different surface finishing and polishing methods on the surface roughness of feldspathic ceramic materials.

Material and Method: Sixty disc-shaped (5.3x2.2 mm) feldspathic porcelain specimens were fabricated according to manufacturer’s recommendations. All specimens were grinded by finishing diamond burs from coarse to fine grained, respectively. After grinding process all specimens were glazed. Porcelain discs were divided into 4 groups (n=15) randomly. In first group, specimens were only grinded with finishing diamond burs (Group F). In the second group, specimens were grinded and polished with rubber porcelain polishers (Group FL). In the third group, specimens were grinded and polished with diamond paste and buff disks. (Group FP). The specimens of the last group were grinded and glazed (Group FG). The surface roughness was evaluated with profilo- meter. Also the surface of the porcelain discs were examined with scanning electron microscope (SEM) and data were compromised with the profilometer.

Results: Polishing methods were evaluated for surface roughness and the difference between groups was found statistically significant. FG group showed minimum Ra values. F group was showed maximum Ra values and this result was validated by surface evaluation via SEM.

Conclusion: After the treatments applied to the feldspathic porcelain, the smoothest surface was obtained by glazing process. Group FP and Group FL follows glaze process, respectively. Only bur treated group showed maximum surface roughness values.

Key words: Polishing systems, surface roughness, diamond polishing paste